ΑΡΧΑΙΑ ΑΓΟΡΑ

ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΓΟΡΑ

ΕΝΑΕΡΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΓΟΡΑΣ

1870

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στην κλασική περίοδο η Αθήνα γνώρισε μια απαράμιλλη ανάπτυξη χωρίς παράλληλο στην ιστορία. Περικλής, Αισχύλος, Σοφοκλής, Πλάτων, Δημοσθένης, Θουκυδίδης και Πραξιτέλης είναι μερικά μόνο από τα ονόματα των πολιτικών και των δραματουργών, των φιλοσόφων και των ρητόρων, των ιστορικών και των καλλιτεχνών που άκμασαν τον 5ο και τον 4ο αι. π.Χ., όταν η Αθήνα αποτελούσε την κορυφαία πόλη-κράτος της Ελλάδας. Όλες αυτές οι προσωπικότητες έθεσαν τις βάσεις του Δυτικού Πολιτισμού. Έως τον 6ο αι. μ.Χ. η Αθήνα παρέμεινε το πολιτιστικό και το εκπαιδευτικό κέντρο της Μεσογείου, έστω και αν είχε χάσει την πολιτική της ισχύ. Σε όλη τη διάρκεια των αρχαίων χρόνων η πόλη κοσμήθηκε με σημαντικά δημόσια οικοδομήματα, η κατασκευή των οποίων χρηματοδοτούνταν αρχικά από την πόλη και αργότερα από δωρεές ηγεμόνων ελληνιστικών βασιλείων και Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Σε καμία περιοχή της Αθήνας δεν απεικονίζεται τόσο καθαρά η ιστορία της πόλης όσο στην Αγορά, το σημείο αναφοράς της δημόσιας ζωής.

Αυτό το ευρύ τετράγωνο πλάτωμα που περιστοιχιζόταν από κτίρια, αποτελούσε την Αγορά, το πολύβουο κέντρο της πόλης  που έχουν βρεθεί, καταδεικνύουν τη σημασία αυτού του χώρου για τις ποικίλες λειτουργίες της πόλης. Το Βουλευτήριο, τα κτίρια με τα δημόσια γραφεία (Βασίλειος Στοά, Νότια Στοά Ι) και τα αρχεία (Μητρώο) έχουν όλα ανασκαφεί και μελετηθεί. Από τα δικαστήρια βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, χάλκινες ψήφοι και μία κλεψύδρα που χρησιμοποιούνταν για τη χρονομέτρηση των ομιλιών. Η χρήση της περιοχής ως εμπορικού κέντρου υποδηλώνεται από τα πολυάριθμα καταστήματα, όπου αγγειοπλάστες, υποδηματοποιοί, χαλκουργοί και γλύπτες κατασκεύαζαν και πωλούσαν τα προϊόντα τους. Στους σκιερούς χώρους των επιμήκων στοών συνέρρεαν όσοι επιθυμούσαν να συναντήσουν φίλους, προκειμένου να συζητήσουν για δουλειές, πολιτική ή φιλοσοφία, ενώ αγάλματα και μνημεία υπενθύμιζαν στους πολίτες παλαιότερους θριάμβους. Μία βιβλιοθήκη και ένα ωδείο εξυπηρετούσαν τις πολιτιστικές ανάγκες. Πολυάριθμα μικρά ιερά και ναοί αποτελούσαν τόπους τακτικής λατρείας. Διοικητικές, πολιτικές και δικαστικές, εμπορικές και κοινωνικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές δραστηριότητες συγκεντρώνονταν στο χώρο της Αγοράς, στην καρδιά της αρχαίας Αθήνας.

Στα μέσα του 6ου αι. π.Χ. ιδρύθηκε στα βορειοδυτικά του Ιερού Βράχου της Ακροπόλεως, ανάμεσα στους λόφους του Αρείου Πάγου και του Αγοραίου Κολωνού, η Αγορά των Αθηνών, η οποία για τους επόμενους τέσσερις τουλάχιστον αιώνες αποτέλεσε το κέντρο της πόλης των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων. Σ' αυτήν ανεγέρθηκαν τα σημαντικότερα δημόσια κτήρια και ιερά του άστεως και αναπτύχθηκε έντονη διοικητική, πολιτική, δικαστική, εμπορική, κοινωνική, πολιτιστική και θρησκευτική δραστηριότητα. Η αλληλουχία των οικοδομημάτων της Αγοράς μέσα στο χρόνο αντικατοπτρίζει την εξελικτική πορεία του δημοκρατικού πολιτεύματος στους πέντε αιώνες ύπαρξης της πόλεως-κράτους. 

Τα πρώτα ίχνη της κατοίκησης του ανθρώπου στον ευρύτερο χώρο της Αγοράς χρονολογούνται στην Ύστερη Νεολιθική εποχή (περ. 3000π.Χ.) και συνίστανται σε όστρακα χειροποίητων αγγείων που βρέθηκαν σε φρέατα και λάκκους. Κατά τις δύο επόμενες περιόδους, την Ύστερη Ελλαδική ή Μυκηναϊκή (1550-1100 π.Χ.) και την Εποχή του Σιδήρου (1.100-700π.Χ.) στην περιοχή εκτείνεται ένα νεκροταφείο, με θολωτούς και θαλαμωτούς τάφους στην πρώτη, με καύσεις και ενταφιασμούς στη δεύτερη. Παράλληλα αναπτύσσεται ένα μικρός γεωμετρικός οικισμός. 

1η ΣΤΑΣΗ
ΒΩΜΟΣ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑ ΘΕΩΝ

Κοντά στο μέσον της ανοιχτής πλατείας, και λίγο προς τα βόρεια, βρίσκεται ο Βωμός των Δώδεκα Θεών, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι σήμερα θαμμένο κάτω από τη γραμμή του Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου Αθήνας – Πειραιά (1891). Σώζεται μία γωνία από τη θεμελίωση του περιβόλου καθώς και η μαρμάρινη βάση ενός χάλκινου αγάλματος με την επιγραφή «Ο Λέαγρος, ο γιος του Γλαύκωνα, το αφιέρωσε στους Δώδεκα Θεούς». Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι ο νεότερος Πεισίστρατος –εγγονός του τυράννου– ίδρυσε το βωμό στην Αγορά κατά τη διάρκεια της θητείας του ως άρχοντας (522/1 π.Χ.). Η πάνω πλευρά της σωζόμενης θεμελίωσης του περιβόλου (4ος αι. π.Χ.) διατηρεί ίχνη του χαμένου σήμερα λίθινου φράκτη που όριζε την ιερή περιοχή γύρω από το βωμό.

Ο βωμός ήταν ένα από τα ελάχιστα μνημεία που είχε επιτραπεί να χτιστούν μέσα στην ανοιχτή πλατεία και χρησίμευε ως αφετηρία των οδικών μετρήσεων. Ο Ηρόδοτος (2, 7) αναφερόμενος στην απόσταση από την Ηλιούπολη της Αιγύπτου μέχρι τη θάλασσα, σημειώνει ότι αυτή ήταν σχεδόν ίση με εκείνη από το Βωμό των Δώδεκα Θεών στην Αθήνα μέχρι την Ολυμπία. Επίσης σε ένα ορόσημο του 400 π.Χ. περίπου διαβάζουμε την επιγραφή «Η πόλη με έστησε, μνημείο αληθινό, για να φανερώνω σε όλους τους ανθρώπους το μέτρο του ταξιδιού τους: η απόσταση από το Βωμό των Δώδεκα Θεών μέχρι το λιμάνι είναι 45 στάδια» (IG II² 2640). Βρισκόμαστε λοιπόν κυριολεκτικά στην καρδιά της πόλης.

Tον 6ο αι. π.Χ. η πολιτεία με εκτεταμένες διαμορφώσεις μετέτρεψε τον χώρο αυτόν από ιδιωτικό σε δημόσιο για να φιλοξενήσει την Αγορά της πόλης. Τα πρώτα δημόσια κτήρια, η Νοτιανατολική Κρήνη και ο Βωμός των 12 Θεών, εμφανίστηκαν το 520 π.Χ., εποχή της τυραννίδας των Πεισιστρατιδών.

2Η ΣΤΑΣΗ

ΣΤΟΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΔΙΟΣ

Η ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Ακριβώς στα νότια της σιδηροδρομικής γραμμής, κατά μήκος της δυτικής πλευράς, βρίσκονται τα ερείπια της Στοάς του Διός Ελευθερίου . Αυτή η λατρεία του Διός ιδρύθηκε μετά τη μάχη των Πλαταιών το 479 π.Χ., όταν οι Πέρσες εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα.

Αν και αφιερωμένο σε θεό, το κτίριο υιοθετεί τη μορφή που συνήθως είχαν τα δημόσια οικοδομήματα: στοά, που εδώ διαθέτει και δύο προεξέχουσες πτέρυγες. Η στοά χτίστηκε με μάρμαρο και ασβεστόλιθο γύρω στο 425 π.Χ., και φέρει δωρικούς κίονες εξωτερικά και ιωνικούς στο εσωτερικό της. Σύμφωνα με τον Παυσανία, ήταν διακοσμημένη με ζωγραφικές συνθέσεις του φημισμένου καλλιτέχνη του 4ου αι. Ευφράνορα. Στο κτίριο ήταν αναρτημένες οι ασπίδες όσων είχαν πέσει σε μάχες για την ελευθερία της Αθήνας. Στην πρώιμη ρωμαϊκή περίοδο, στο πίσω μέρος της στοάς προστέθηκαν δωμάτια, όπου ίσως στεγαζόταν κάποια λατρεία Ρωμαίων αυτοκρατόρων

ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΤΗΣΤΕ  ΕΔΩ

 3η ΣΤΑΣΗ 

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

   Α . Η ΘΟΛΟΣ

 Η Θόλος, που αναγνωρίζεται λόγω του κυκλικού σχήματός της, αποτελούσε σύμφωνα με τον Αριστοτέλη (Αθ. Πολ. 43, 3) την έδρα των πρυτάνεων της Βουλής των Πεντακοσίων. Εδώ σιτίζονταν με δημόσια έξοδα οι 50 βουλευτές της κάθε φυλής που προέδρευε στη Βουλή για 35 μέρες περίπου (πρυτανεύουσα φυλή). Τουλάχιστον 17 από τους πρυτάνεις διανυκτέρευαν στο κτίριο, έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε έκτακτη ανάγκη. Κατά μία έννοια λοιπόν η Θόλος είναι η καρδιά της αθηναϊκής δημοκρατίας, όπου διαμένουν σε εικοσιτετράωρη βάση πολίτες που υπηρετούν ως βουλευτές.

Το κτίριο της Θόλου χτίστηκε γύρω στο 470 π.Χ. και ήταν κυκλικό χωρίς εξωτερική διακόσμηση, με έξι εσωτερικούς κίονες να στηρίζουν την κωνική στέγη από μεγάλες ρομβοειδείς πήλινες κεραμίδες. Καθώς η κυκλική μορφή δεν ταίριαζε στη βασική λειτουργία του ως χώρου εστίασης, είναι πιθανόν οι βουλευτές να γευμάτιζαν σε απλούς πάγκους αντί να ξαπλώνουν σε κλίνες, όπως συνήθιζαν οι αρχαίοι Έλληνες. Κύπελλα και αγγεία αποθήκευσης οίνου, χαρακτηρισμένα ως δημόσια με επιγραφή (ΔE, δηλαδή δεμόσιον), βρέθηκαν γύρω από το κτίριο

  Β.ΤΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΟΝ

Δίπλα στη Θόλο, προς τα βορειοδυτικά, βρίσκεται το Βουλευτήριο, η έδρα δηλαδή της Βουλής. Εδώ συνεδρίαζαν καθημερινά –εκτός από τις μέρες των γιορτών– οι 500 Αθηναίοι πολίτες που κληρώνονταν να υπηρετήσουν ως βουλευτές για ένα χρόνο. Αυτοί προετοίμαζαν τους νόμους που υποβάλλονταν στην Εκκλησία του Δήμου, η οποία συνερχόταν με τη συμμετοχή όλων των πολιτών στην Πνύκα κάθε 10 μέρες.
Από το κτίριο σώζονται ελάχιστα κατάλοιπα. Διακρίνονται μόνο τα περιγράμματα των τοίχων στις τάφρους θεμελίωσης που έχουν σκαφτεί στο βράχο. Το κτίριο χρονολογείται στο τελευταίο τέταρτο του 5ου αι. π.Χ. και οικοδομήθηκε για να αντικαταστήσει το Παλαιό Βουλευτήριο (περ. 500 π.Χ.) που βρίσκεται κάτω από το Μητρώο .

Γ.ΤΟ ΜΗΤΡΩΟΝ

Το Μητρώο εξυπηρετούσε δύο λειτουργίες: ήταν ιερό της Μητέρας των Θεών και συγχρόνως έδρα του αρχείου της πόλης, δηλαδή τόπος φύλαξης των δημόσιων εγγράφων (εικ. 19). Τα υπολείμματα που διατηρούνται σήμερα ανάγονται στο β´μισό του 2ου αι. π.Χ. και επικαλύπτουν θεμελιώσεις παλαιότερων δημόσιων κτιρίων, όπως το Παλαιό Βουλευτήριο. Το ελληνιστικό κτίσμα του Μητρώου διέθετε τέσσερις αίθουσες που είχαν κοινή πρόσοψη με στοά 14 ιωνικών κιόνων. Εκτός από ένα μικρό τμήμα βαθμίδων στα νότια, σώζονται μόνο τα θεμέλια του κτιρίου από ερυθρωπό κροκαλοπαγή λίθο. Δεν γνωρίζουμε πώς αρχειοθετούνταν και φυλάσσονταν τα δημόσια έγγραφα, ούτε την ακριβή θέση του αγάλματος της Μητέρας των Θεών, το έργο του Αγοράκριτου (πρβλ. εικ. 20) που είδε ο Παυσανίας.

Με την αλλαγή του πολιτεύματος και πάλι σε δημοκρατικό, το 508/7π.Χ. ξεκίνησε η έντονη οικοδομική δραστηριότητα στην Αγορά. 

Δ.ΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΝ (Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ)

Στη δυτική πλευρά της Αγοράς, επάνω στο λόφο του Αγοραίου Κολωνού, δεσπόζει το Ηφαίστειο . Πρόκειται για τον καλύτερα διατηρημένο δωρικό ναό στον ελλαδικό χώρο. Ο ναός, όπου συλλατρεύονταν ο Ήφαιστος (προστάτης των μεταλλουργών) και η Αθηνά (προστάτιδα των τεχνιτών), ανάγεται στο β´ μισό του 5ου αι. π.Χ. Κατά το μεγαλύτερο μέρος του είναι χτισμένος με πεντελικό μάρμαρο και φέρει πλούσιο γλυπτικό διάκοσμο. Στην ανατολική πρόσοψη εικονίζονται οι άθλοι του Ηρακλή, ενώ ορισμένες μετόπες στις δύο μακρές πλευρές (βόρεια και νότια) κοσμούνται με τους άθλους του Θησέα. Από αυτές ακριβώς τις σκηνές προέρχεται η διαδεδομένη ονομασία του μνημείου “Θησείο”, στην οποία οφείλουν το όνομά τους τόσο η ευρύτερη περιοχή όσο και ο παρακείμενος σταθμός του Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου. Σκηνές μάχης κοσμούν τις ζωφόρους πάνω από τον πρόναο (αγώνας του Θησέα κατά των γιων του Πάλλαντα) και τον οπισθόδομο (Κενταυρομαχία). Τα δύο χάλκινα λατρευτικά αγάλματα, έργα του Αλκαμένη που περιγράφονται από τον Παυσανία, δεν σώζονται. Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών ανακαλύφθηκαν και ίχνη άλσους, που είχε διαμορφωθεί γύρω από το ναό τον 3ο αι. π.Χ

ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΑΟ ΠΑΤΗΣΤΕ  ΕΔΩ

ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Πρώτα κατασκευάστηκαν το Παλαιό Βουλευτήριο για τη νέα Βουλή και η Βασίλειος Στοά, έδρα του Άρχοντα Βασιλέα.

 Τοποθετήθηκαν επίσης οι δύο λίθινοι όροι στη νοτιοδυτική της γωνία για να σημάνουν τον ιερό χώρο. 

Η λεηλασία της Αγοράς από τα περσικά στρατεύματα το 480/479 π.Χ. μετέτρεψε πολλά από τα οικοδομήματά της σε ερείπια. Από το 2ο τέταρτο του 5ου αι. π.Χ. παρατηρήθηκε έντονη ανοικοδόμηση, η οποία συνεχίστηκε και μέσα στον 4ο αι. π.Χ. και συνδέεται άμεσα με την ακμή της Δημοκρατίας.

                                       Πανοραμική άποψη της Αγοράς του 5ου αι. π.Χ. 

1.Βασίλειος Στοά               2.Στοά Ελευθερέου Διός          3 Ναός Ηφαίστου 

 4.Νέο Βουλευτήριο          5. Θόλος                                      6. Παλαιό Βουλευτήριο 

 7. Αιάκειον                         8. Νότια Στοά Ι                          9. Αρχαϊκή κρήνη     

 10.Νομισματοκοπείο   11 .Περίβολος  (Δικαστήρια)    12. Ποικίλη Στοά (Στην περιοχή της  σημερινής Πλατείας Αβησυνίας )

Την πολιτική παρακμή της Αθήνας που επέφερε η άνοδος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο βασίλειο της Μακεδονίας ακολούθησε η πολιτιστική ακμή του 2ου π.Χ. αιώνα. Η Αγορά της Αθήνας έλαβε την εποχή αυτή νέα μορφή με την ανέγερση των τριών μεγάλων στωικών οικοδομημάτων: της Μεσαίας Στοάς, της Νότιας Στοάς ΙΙ και της Στοάς του Αττάλου, δωρεάς του Βασιλιά της Περγάμου Άτταλου Β΄ στην κοιτίδα της φιλοσοφίας. 

Μεγάλο πλήγμα στα οικοδομήματα της Αγοράς επέφερε η λεηλασία τους από τα στρατεύματα του Σύλλα το 86 π.Χ., ως τιμωρία επειδή οι Αθηναίοι τάχθηκαν με το μέρος του βασιλιά Μιθριδάτη του Πόντου και όχι των Ρωμαίων. Παρά τις καταστροφές η πόλη γνώρισε νέα ακμή κατά τους χρόνους της αυτοκρατορίας του Οκταβιανού-Αυγούστου (27π.Χ.-14 μ.Χ) και του Αδριανού (117-138 μ.Χ.). 

Στο κεντρικό τετράγωνο της Αγοράς ανεγέρθηκαν το Ωδείο για να φιλοξενήσει τις μουσικές εκδηλώσεις, ο Νοτιοδυτικός και ο Νοτιανατολικός ναός για τη λατρεία της αυτοκρατορικής οικογένειας και μεταφέρθηκε αυτούσιος από την Παλλήνη ο Ναός του Άρη. 

 Πανοραμική άποψη της Αγοράς    στην  ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΘΗΝΑ                                                          86 π.Χ.-267μ.Χ.

Κάτοψη της Αγοράς. Σημειώνονται τα εξής κτήρια: 1.ΝΑ Ναός, 2.Νυμφαίον, 3.Βιβλιοθήκη Πανταίνου, 4.Στοά Αττάλου, 5.Ωδείο Αγρίππα, 6.Ναός Άρη, 7.Μονόπτερος, 8.Βασιλική, 9.Ποικίλη Στοά, 10. ΒΔ Ναός και βωμός Ουρανίας Αφροδίτης, 11. ΝΔ Ναός και κρατικά γραφεία, 12.Μεσαία Στοά, 13. Ναός Ηφαίστου.

4η ΣΤΑΣΗ 

ΤΟ ΩΔΕΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΡΙΠΠΑ 

Γύρω στο 15 π.Χ. ο Μάρκος Βιψάνιος Αγρίππας –γαμπρός και στρατηγός του Αύγουστου δώρισε στους Αθηναίους ένα τεράστιο κτίριο μουσικών εκδηλώσεων, ένα ωδείο . Πρόκειται για μια πελώρια διώροφη κατασκευή που δέσποζε στο χώρο. Η αίθουσα συναυλιών με την υπερυψωμένη σκηνή και τη μαρμαροστρωμένη ορχήστρα χωρούσε περίπου 1.000 θεατές. Στις τρεις πλευρές της περιβαλλόταν από υπόγειες αίθουσες με κιονοστοιχίες (cryptoporticus) που στήριζαν στοές. Εξωτερικά το κτίριο κοσμούσαν πεσσοί με κορινθιακά επίκρανα. Η πρόσβαση στο Ωδείο γινόταν, είτε από το υπερυψωμένο επίπεδο της Μεσαίας Στοάς στη νότια πλευρά, είτε από ένα μικρό πρόπυλο στη βόρεια πλευρά.

Το πλάτος της αίθουσας συναυλιών (25 μ.) αποδείχθηκε τελικά υπερβολικά μεγάλο, και η οροφή κατέρρευσε γύρω στο 150 μ.Χ. Το κτίριο ανοικοδομήθηκε ως αίθουσα ομιλιών, που χωρούσε μόνο 500 άτομα. Μια πολύ πιο περίτεχνη πρόσοψη διαμορφώθηκε στα βόρεια με ογκώδεις πεσσούς που έφεραν σκαλισμένες μορφές Γιγάντων (με ουρές φιδιών) και Τριτώνων (με ουρές ψαριών) 

Η βόρεια πρόσοψη διακοσμήθηκε με τα αγάλματα Γιγάντων και Τριτώνων που είναι ακόμα ορατά στον χώρο

Η κεντρική του αίθουσα είχε μήκος 25 μέτρα και δεν στηριζόταν σε εσωτερικούς κίονες. Αυτό οδήγησε στην κατάρρευση της στέγης 160 χρόνια αργότερα (150-175 μ.X.). Αμέσως ακολούθησαν εκτεταμένες επισκευές.

  

Η κεντρική αίθουσα έγινε μικρότερη με την προσθήκη ενός τοίχου με αποτέλεσμα η χωρητικότητα να περιοριστεί στα 500 άτομα. Έτσι ο χώρος χρησιμοποιούνταν μόνο για διαλέξεις φιλοσόφων, ενώ ταυτόχρονα ένα καινούργιο ωδείο χτιζόταν στους νότιους πρόποδες της Ακρόπολης, το Ηρώδειο. 

ΤΟ ΩΔΕΙΟ ΑΓΡΙΠΠΑ
16-14 π.Χ.

Το 267 μ.Χ. η εισβολή των Ερούλων κατέστρεψε εκ θεμελίων τα
 οικοδομήματα της Αγοράς. Στην επόμενη φάση ανοικοδόμησης της πόλης η περιοχή βρέθηκε εκτός του νέου οχυρωματικού περιβόλου και αναπτύχθηκαν σ' αυτήν τα πολυτελή συγκροτήματα των αστικών επαύλεων του 5ου και 6ου αι. μ.Χ., στα οποία άκμασε για τελευταία φορά η νεοπλατωνική φιλοσοφία. Οι αλλεπάλληλες επιθέσεις βαρβαρικών φύλων από το τέλος του 4ου έως τα τέλη του 6ου αι. μ.Χ., οπότε έγινε η Σλαβική επιδρομή, οδήγησαν και πάλι στην καταστροφή τα κτήρια της Αγοράς και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την οριστική παρακμή του χώρου.

ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΠΑΤΗΣΤΕΕΔΩ

Τα οικοδομήματα της Αρχαίας Αγοράς των Αθηνών αναπτύχθηκαν στις τέσσερις πλευρές ενός τετράγωνου χώρου που περικλείεται από τρεις λόφους: της Ακροπόλεως, του Αρείου Πάγου και του Αγοραίου Κολωνού. Ο χώρος διασχίζεται από τα βορειοδυτικά έως τα νοτιανατολικά από την οδό των Παναθηναίων, μια από τις σημαντικότερες οδικές αρτηρίες της αρχαίας πόλης, πλάτους 12-20 μ., την οποία ακολουθούσε κάθε τετραετία η φημισμένη πομπή των Μεγάλων Παναθηναίων.  Στην δυτική πλευρά του τετραγώνου της Αγοράς κατά μήκος της αρχαίας ''Δυτικής οδού'' αναπτύχθηκαν σταδιακά τα σημαντικότερα διοικητικά οικοδομήματα και ιερά των Αθηνών: η κυκλική Θόλος (470 π.Χ.),  έδρα των πρυτάνεων της Βουλής των 500, το Νέο Βουλευτήριο (τέλη 5ου αι.π.Χ.), αμφιθεατρικός χώρος για την προετοιμασία των νομοσχεδίων πριν δοθούν προς ψήφιση στην Εκκλησία του Δήμου, ΤΟ ΝΕΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΤΡΩΟ (αριστερά) και η ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΔΙΟΣ(δεξιά) ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ  το Μητρώο (2ος αι.π.Χ.), κτήριο τεσσάρων δωματίων με κιονοστοιχία στην πρόσοψη για τη στέγαση του Ιερού της Μητέρας των Θεών και του αρχείου της πόλης, το Μνημείο των Επωνύμων Ηρώων (350π.Χ.), επίμηκες βάθρο με περίβολο, επάνω στο οποίο υψώνονταν τα χάλκινα αγάλματα των μυθικών ηρώων των δέκα αθηναϊκών φυλών. 5η ΣΤΑΣΗ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΗΡΩΩΝ  Aπέναντι από το Μητρώο βρίσκονται τα λείψανα του Μνημείου των Επώνυμων Ηρώων. Όταν ο Κλεισθένης το 508/7 π.Χ. διαμόρφωσε το σύστημα της δημοκρατίας, κατένειμε όλους τους Αθηναίους σε 10 νέες φυλές, καταργώντας τους παλαιούς θεσμούς. Για να δώσει ονόματα στις νέες φυλές, ο Κλεισθένης έστειλε στους Δελφούς 100 ονόματα Αθηναίων ηρώων, από τα οποία το μαντείο επέλεξε 10. Οι 10 αυτοί ήρωες έδωσαν τα ονόματά τους στις αθηναϊκές φυλές. Aυτό το σύστημα των φυλών αποτέλεσε τη βάση επάνω στην οποία δομήθηκε η νεοσύστατη αθηναϊκή δημοκρατία: το δικαίωμα του πολίτη, η στράτευση, η εκλογή σε βουλευτή, εξαρτιόταν από την ένταξη σε κάποια φυλή· ακόμη και γιορτές τελούνταν προς τιμήν των επώνυμων ηρώων των φυλών. Το μνημείο, ένα ψηλό επίμηκες βάθρο με τους χάλκινους ανδριάντες των 10 επώνυμων ηρώων (εικ. 22), λειτουργούσε ως δημόσιος πίνακας ανακοινώσεων: κάθε πολίτης μπορούσε να διαβάσει κάτω από τον ανδριάντα της φυλής του πληροφορίες για στρατεύσιμους, δημόσιες τιμητικές διακρίσεις, υποθέσεις προς εκδίκαση και προτάσεις νέων νόμων. Σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τα σύγχρονα μέσα ενημέρωσης (ραδιόφωνο, τηλεόραση, εφημερίδες, τηλέφωνο), το μνημείο είχε καίρια σημασία για τη γνωστοποίηση των επίσημων πληροφοριών. Σήμερα σώζονται μόνο τμήματα του λίθινου περιβόλου του μνημείου και της βάσης του, καθώς και πέντε ασβεστολιθικές και δύο μαρμάρινες πλάκες από το ίδιο το βάθρο. Φιλολογικές αναφορές αφήνουν να εννοηθεί ότι οι Επώνυμοι στήθηκαν γύρω στο 425 π.Χ., αν και τα κατάλοιπα που βλέπουμε σήμερα δεν ανάγονται σε εποχή προγενέστερη του 330 π.Χ. περίπου. Χαράγματα στη θεμελίωση του περιβόλου μαρτυρούν ότι το μνημείο ανακαινίστηκε πολλές φορές. Αυτές οι προσαρμογές ακολουθούν πιθανότατα μεταβολές στο ίδιο το σύστημα των φυλών. Οι Αθηναίοι κατά καιρούς, προκειμένου να κολακεύσουν ισχυρούς ηγεμόνες της ελληνιστικής και της ρωμαϊκής περιόδου, τους αναγόρευαν επώνυμους ήρωες σε νέες φυλές που συγκροτούσαν. Έτσι, ο αριθμός των φυλών –και επομένως των ηρώων– κυμαινόταν μεταξύ 10 και 13. ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΩΝ ΕΠΩΝΥΜΩΝ ΗΡΩΩΝ  Στην δυτική πλευρά της Αγοράς βρίσκονται επίσης: ο Ναός του Απόλλωνα Πατρώου (325 π.Χ.), ιδρυτή της φυλής των Ιώνων, με τέσσερις ιωνικούς κίονες στην πρόσοψή του, ο μονόχωρος ναός του Διός Φρατρίου και της Αθηνάς Φρατρίας (350 π.Χ.), αφιερωμένος στις προστάτιδες θεότητες των θρησκευτικών φρατριών των Ιώνων, η Στοά του Διός Ελευθερίου, του θεού ελευθερωτή, ο οποίος στη μάχη των Πλαταιών (479π.Χ.) βοήθησε τους Έλληνες να διώξουν τους Πέρσες και η Βασίλειος Στοά (500π.Χ.), έδρα του άρχοντα βασιλέα, υπεύθυνου για θρησκευτικά ζητήματα και για τους νόμους. Στην κορυφή του λόφου του Αγοραίου Κολωνού δεσπόζει ο Ναός του Ηφαίστου (μέσα του 5ου αι.π.Χ), το γνωστό μας "Θησείο". Στην νοτιοδυτική γωνία του τετραγώνου της Αγοράς τοποθετήθηκε γύρω στο 500 π.Χ. ένας μαρμάρινος όρος με την επιγραφή "όρος ειμί τες αγοράς", ο οποίος βρίσκεται δίπλα στο υποδηματοποιείο του Σίμωνος, γνωστό από τους αρχαίους συγγραφείς ως τόπο συνάντησης του Σωκράτη με τους μαθητές του. Στα νοτιοδυτικά μέχρι την Πνύκα εκτείνεται μια κοιλάδα, στην οποίαν οι ανασκαφές αποκάλυψαν τα λείψανα αρχαίων οικιών, καταστημάτων και εργαστηρίων (''Βιοτεχνική περιοχή''). Εδώ αποκαλύφθηκε το λεγόμενο Πώρινο Κτήριο, το οποίο ταυτίστηκε με το δημόσιο Δεσμωτήριο του 5ου αι.π.Χ., όπου φυλακίστηκε και θανατώθηκε ο Σωκράτης.  Στη νότια πλευρά της Αγοράς ανεγέρθηκαν οικοδομήματα δημόσιου χαρακτήρα όπως η Νοτιοδυτική κρήνη (340-325 π.Χ.), το Αιάκειον των αρχών του 5ου αι. π.Χ. (παλαιότερα είχε ταυτιστεί με την Ηλιαία), η Νότια Στοά Ι (430-420 π.Χ.) και η μεταγενέστερή της Νότια Στοά ΙΙ (2ος αι. π.Χ.), η Νοτιανατολική κρήνη (530-520 π.Χ) και το Νομισματοκοπείο (400 π.Χ.). 6η ΣΤΑΣΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Kατά την ανασκαφή των τμημάτων της νεότερης πόλης που βρίσκονταν επάνω από την Αγορά, απομακρύνθηκαν αρκετές εκκλησίες. Ωστόσο, η εκκλησία των Aγίων Aποστόλων λόγω της πρώιμης χρονολόγησής της κρίθηκε αναγκαίο όχι μόνο να μην κατεδαφιστεί αλλά και να αναστηλωθεί . Ο ναός, που χρονολογείται γύρω στο 1000 μ.Χ., με το πέρασμα των χρόνων υπέστη διαδοχικές προσθήκες, ιδιαίτερα στη δυτική του πλευρά. Η αρχική κάτοψη είναι μοναδική: ένας σταυροειδής εγγεγραμμένος ναός, στον οποίο όμως τα τέσσερα άκρα του σταυρού διαμορφώνονται σε ημικυκλικές κόγχες. Ο κεντρικός τρούλος στηρίζεται εσωτερικά σε τέσσερις κίονες. H περίτεχνη εξωτε-ρική τοιχοποιία διακοσμείται με κουφικά σχέδια (που κατασκευάζονταν με πλίνθους και οφείλουν την ονομασία τους στην αραβική γραφή που αναπτύχθηκε στην πόλη Kούφα). Τα σπαράγματα των τοιχογραφιών που φυλάσσονται στο εσωτερικό ανάγονται στον 17ο αι., και προέρχονται από τον ίδιο το ναό αλλά και άλλους της περιοχής. Στο μέσον του ανοιχτού χώρου της Αγοράς κατασκευάστηκε τον 2ο αι. π.Χ. η Μεσαία Στοά, προορισμένη πιθανότατα για το εμπόριο, το 15 π.Χ. το Ωδείο, δωρεά του Αγρίππα στους πολίτες της Αθήνας με μεγάλη αίθουσα συναυλιών και πρόσοψη με κολοσσιαία αγάλματα Τριτώνων και Γιγάντων, ο ναός του Άρη, δωρικός περίπτερος του 5ου αι. π.Χ. ο οποίος μεταφέρθηκε στην Αγορά από την Παλλήνη την Ρωμαϊκή περίοδο. ΚΕΦΑΛΗ ΤΡΙΤΩΝΑ 7η ΣΤΑΣΗ ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΑΤΤΑΛΟΥ Στην ανατολική πλευρά της Αγοράς δεσπόζει η Στοά του Αττάλου (159-138 π.Χ.), αποκατεστημένη στην αρχική της μορφή για να στεγάσει το μουσείο της Αρχαίας Αγοράς και στη βόρεια πλευρά ξεχωρίζει η Ποικίλη Στοά (475-450 π.Χ.), διακοσμημένη με ζωγραφικούς πίνακες.  Στο λόφο του Αρείου Πάγου, τόπο συνδεδεμένο με δίκες μυθικές και ιστορικές, αποκαλύφθηκαν, στη βόρεια κλιτύ τέσσερις πολυτελείς κατοικίες της Ύστερης Αρχαιότητας ("φιλοσοφικές σχολές") και στις νότιες υπώρειες (''ανασκαφές Doerpfeld'') μια συνοικία του αρχαίου δήμου του Κολλυτού με ιερά και κατοικίες.

Διαδραστική Περιήγηση στην Αρχαία Αγορά ΕΔΩ

Το ποίημα του Καβάφη που αναφέρεται στον Θεμιστοκλή που έφυγε απο την Αθήνα για να πάει στον βασιλέα των Περσών Αρταξέρξη ,είναι ενδεικτικό του κλίματος που σου δημιουργεί η περιήγηση στην Αρχαία Αγορά

Κωνσταντίνος Καβάφης «Η Σατραπεία»


Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

«Ο ποιητής δεν υπονοεί κατ’ ανάγκην τον Θεμιστοκλέα ή τον Δημάρατον, αλλ’ ούτε και άνθρωπον πολιτικόν [...] Το υπονοούμενον πρόσωπον είναι εντελώς συμβολικόν. το οποίον δέον να παραδεχθώμεν μάλλον ως ένα τεχνίτην ή και επιστήμονα [...] Αξιοσημείωτος είναι ο εν παρενθέσει στίχος «η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις» [στ. 8], ο οποίος αποτελεί την βάσιν ολόκληρου του ποιήματος.» (Καβάφης)

Η Σατραπεία είναι ένα ψευδοϊστορικό ποίημα του Καβάφη, εμπνευσμένο από την τακτική κάποιων σημαινόντων Ελλήνων να καταφεύγουν στους βασιλιάδες της Περσίας, όταν συνειδητοποιούσαν πως οι συμπολίτες τους δεν αναγνώριζαν την αξία και την προσφορά τους. Προσωπικότητες όπως ο Θεμιστοκλής (πολιτικός και στρατηγός, νικητής στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, 480 π.Χ., που εξοστρακίστηκε από τους Αθηναίους το 471 π.Χ. και κατέφυγε στον Αρταξέρξη) και ο Δημάρατος (βασιλιάς της Σπάρτης μέχρι το 491 π.Χ., κατέφυγε στην αυλή του Δαρείου Α΄, όταν έχασε την εξουσία με την κατηγορία ότι δεν ήταν γνήσιο παιδί του Αρίστωνα). Οι Πέρσες υποδέχονταν τους Έλληνες αποστάτες και τους προσέφεραν πλούσια δώρα, με αντάλλαγμα την παροχή πολύτιμων πληροφοριών και υπηρεσιών κατά των Ελλήνων.

Ο Καβάφης αξιοποιεί την ιστορική αυτή πραγματικότητα για να διευρύνει την επιλογή της εύκολης λύσης, του συμβιβασμού και της εγκατάλειψης των δυσεπίτευκτων ιδανικών, σε άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, όπως είναι η τέχνη και η επιστήμη.

Το ποίημα αυτό είναι πολύ πιθανό να έχει γραφτεί με βάση την πολύ προσωπική εμπειρία του ποιητή, ο οποίος προκειμένου να διασφαλίσει ένα σταθερό εισόδημα, έγινε υπάλληλος του Υπουργείου Δημοσίων Έργων της Αιγύπτου στο τμήμα των Αρδεύσεων. Η ανάγκη του ποιητή να αισθάνεται μια σχετική ασφάλεια ως προς τα οικονομικά του, τον οδήγησε σε μια επαγγελματική απόφαση που είχε μεγάλο κόστος στην Τέχνη του. Ό,τι ουσιαστικό είχε να προσφέρει ο Καβάφης εντοπίζεται στην ποίησή του και όχι στην εργασία του στο Υπουργείο.